WALA NA BANG IBA!!!
Mukhang walang mababago pagdating sa larangan ng pulitika sa ating bansa. Heto at naglalabasan na ang mga kandidato sa darating na election sa Mayo at ang masasabi ko; “SILA NA NAMAN!!!”.
This is how Philippine politics goes, pagkatapos ng ama, asawa naman. Pag hindi pwedi ang asawa siguradong anak ang ibabanat wag lang maalis sa pwesto ang kanilang pamilya. Minsan kapag ang ama ay congressman, asawa ay mayor, anak ay governor at ang tiyo ay senador. Wala na ba talagang ibang maaaring maglingkod sa atin kundi ang mga ito?
I have nothing against or anything on these politicians but sometimes I am wondering kung bakit walang nababago sa mga pangalan ng kandidato. Kaya pati takbo ng pulitika sa atin walang nababago.
Until now the sector of OFWs doesn’t realize how important their votes in Philippine politics today. It can and it will be the biggest voice among Filipinos. If only these sector of Philippine society can come together and form their own political party to change the eroding credibility of our politicians, there might be a bit of change.
On the last national election, there are dozen of OFW groups that filed their candidacy to get a congressional set. Trapos enjoyed this kind of division amongst our ranks. If this division goes on and on, we will never have a representative in Phil. congress and our voice will never be heard.
Kung hindi natin kayang gawin ngayong 2007 election, wag natin pilitin but what we can do is start organizing ourselves for the future election. Katulad sa US, katatapos lang ng election panibagong election na naman ang pinag-uusapan. Abala na agad ang bawat partido sa pagbuild ng kanilang kadidato.
Hindi tayo tulad ng mga artista na mayroong pangalang particular na sa masang Filipino. Tulad ng paggawa ng isang bahay, pundasyon muna ang ating gawin bago natin ilatag ang susunod na hakbang. Sa pagkakaroon ng matibay na pundasyon, magiging matibay din ang ating gagawing pagkilos.
We have the numbers but what we don’t have is the will and the ways to win. We have an objective but the ‘how?’ to reach the objective, wala sa atin.
Paano nga ba kabayan?
This is how Philippine politics goes, pagkatapos ng ama, asawa naman. Pag hindi pwedi ang asawa siguradong anak ang ibabanat wag lang maalis sa pwesto ang kanilang pamilya. Minsan kapag ang ama ay congressman, asawa ay mayor, anak ay governor at ang tiyo ay senador. Wala na ba talagang ibang maaaring maglingkod sa atin kundi ang mga ito?
I have nothing against or anything on these politicians but sometimes I am wondering kung bakit walang nababago sa mga pangalan ng kandidato. Kaya pati takbo ng pulitika sa atin walang nababago.
Until now the sector of OFWs doesn’t realize how important their votes in Philippine politics today. It can and it will be the biggest voice among Filipinos. If only these sector of Philippine society can come together and form their own political party to change the eroding credibility of our politicians, there might be a bit of change.
On the last national election, there are dozen of OFW groups that filed their candidacy to get a congressional set. Trapos enjoyed this kind of division amongst our ranks. If this division goes on and on, we will never have a representative in Phil. congress and our voice will never be heard.
Kung hindi natin kayang gawin ngayong 2007 election, wag natin pilitin but what we can do is start organizing ourselves for the future election. Katulad sa US, katatapos lang ng election panibagong election na naman ang pinag-uusapan. Abala na agad ang bawat partido sa pagbuild ng kanilang kadidato.
Hindi tayo tulad ng mga artista na mayroong pangalang particular na sa masang Filipino. Tulad ng paggawa ng isang bahay, pundasyon muna ang ating gawin bago natin ilatag ang susunod na hakbang. Sa pagkakaroon ng matibay na pundasyon, magiging matibay din ang ating gagawing pagkilos.
We have the numbers but what we don’t have is the will and the ways to win. We have an objective but the ‘how?’ to reach the objective, wala sa atin.
Paano nga ba kabayan?
No comments:
Post a Comment